روز دوشنبه در سال‌گرد هفتاد سالگی تأسیس رژیم صهیونیستی، روزی که 750 هزار نفر از مردم فلسطین از سرزمین‌های خود بیرون رانده شدند و در پشت سیم‌های خاردار غزه، ارتش اسرائیل بسیاری از جوان‌های معترض فلسطینی را به خاک و خون کشید. اعتراض جوانان فلسطینی برای انتقال سفارت آمریکا به اورشلیم بود.

دونالد ترامپ در طی یک سخنرانی 15 دقیقه‌ای در کاخ سفید اظهار داشت که این توافق به ایران اجازه داد تا با غنی‌سازی اورانیوم تا لبه‌ی دست یابی به سلاح هسته‌ای پیش برود! ترامپ همچنین ادامه داد:" کشور اسرائیل اسنادی دال بر تلاش ایران برای امتلاک سلاح هسته‌ای بدست آورده است... و امروز ما دلیل و مدرک قاطعی در دست داریم که نشان می‌دهد تمامی وعده‌های ایران برای غنی‌سازی، دروغی بیش نبوده است" و ادامه داد: " این توافق هسته‌ای بد، به ایران میلیاردها دلار ازرانی داشته است".

اگر این روزها به روزنامه‌ها و سیستم رسانه‌ای اسرائیل نگاهی کنیم، با نقل قول‌های وزیران و نمایندگان صهیونیستی مواجه می‌شویم که در آن درخواست دارند که اگر «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه به ایران اجازه‌ی استفاده از زمین‌هایش را برای انتقام جویی حمله‌ی اخیر به فرودگاه «تیفور» که منجر به کشته شدن چند تن از مستشارین نظامی گردیده، بدهد حتما او را ترور خواهیم کرد.

بعد از گذشت بیش از دو سال از آغاز ریاست جمهوری ترامپ, سیاست‌های خاورمیانه‌ای ایالات متحده چند محور اصلی را شامل می‌شود. نخستین محور بر تکیه‌ی هر چه بیشتر ایالات متحده بر ادامه‌ی ایران هراسی استوار شده است. واقع امر ان است که رئیس جمهور تاجر مسلک ایالات متحده اگر گذشته‌ی خوبی درباب سیاست و علم سیاست نداشته است، تجارت را آن هم از نوع دلالی آن خوب می‌فهمد و خوب بلد است با کارت ترس حکومت‌های عرب حاشیه‌ی خلیج فارس که هیچ پشتوانه‌ی مردمی ندارند بازی کند.

روز شنبه در حالی که زمین هنوز در انتظار تلالوی نخستین درخشش انوار خورشید بی‌قرار بود، صدای گوش خراش شلیک‌های موشک ائتلاف غرب به رهبری آمریکا یکبار دیگر آسمان دمشق و چند شهر دیگر سوریه را شکافت. حملاتی که بنا به گفته ناظران بین‌المللی اگر چه سنگین‌ترین حملات ائتلاف غربی به لحاظ تعداد کشورهای مشارکت کننده و تعداد موشک های شلیک شده، از سال ۲۰۱۱ به این سو محسوب می شود...

درحالی که دروه‌ی اول ریاست جمهوری‌اش به پایان نزدیک می‌شود، «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصری درحال آماده سازی کشورش برای انتخابات پیش رو است. که در تاریخ 26 مارس شروع و به مدت سه روز ادامه خواهد داشت.

در این هفت سال، برای اولین بار است که سوریه به این شدت در برابر ترکیه موضع گرفته است. در سال‌های گذشته دولت سوریه با صدور بیانیه‌ی اعتراض آمیز، ترکیه را به عقب‌نشینی از اراضی‌اش دعوت می‌کرد؛ اما این‌بار دمشق به آنکارا هشدار جدی داده که اگر به شهر «عفرین» در شمال سوریه حمله‌ور شود، جنگنده‌هایش را سرنگون خواهد کرد. این حرکت ما را به یاد سرنگونی دو جنگنده‌ی ترکیه‌ای در شهر «لاذقیه» در سال 2012 می‌اندازد.

انگلا مرکل، صدر اعظم آلمان می‌گوید: زمان آن رسیده است که اروپا راه خود را از ایالات متحده جدا کند. این سخنان صدر اعظم البته اولین بار نیست که مطرح شده است، واقعیت این است که دولت جدید ایلات متحده با رویکردی که رئیس جمهور جدید در پیش گرفته هیچ حد و مرزی را در شکستن حریم‌های دولت‌ها و ملت‌های دیگر قایل نیست. اثبات این مدعا کار چندان دشواری نیست.

اقلیم کردستان عراق سرانجام همه‌پرسی استقلال را برگزار کرد و اعلام کرد که اکثریت شرکت کنندگان یعنی کمی بیش از 70 درصد رای به استقلال کردستان داده‎اند. بیایید فرض غیر ممکنی بکنیم و ببینیم اگر تمام کشورها و سازمان ملل، استقلال کردستان را به رسمیت بشناسند، چه نتیجه‌ای برای کشورهای منطقه و جهان خواهد داشت. اقلیم کردستان، منطقه‌ای محصور در بین کشورهای ایران، ترکیه، سوریه و عراق است.

شیمون پیرز نظریه خود در سال 2002 و بعد از آن در سال 2009 نیز دوباره مطرح نمود. اضافه بر آن در اتوبیوگرافی خود از خاورمیانه‌ای می‌نویسد که در آن اجتماع نبوغ یهودی با ثروت حکام کشورهای حاشیه خلیج فارس، منجر به شکوفایی و پیشرفت اسرائیل خواهد شد. پیرز در کتاب خود می‌نویسد:"برای مقابله با ایران و خطر آن، باید با کشورهای عربی اهل سنت متحد و هم‌پیمان شویم."

ترامپی که از تاریخ افغانستان چیزی نمی‌داند، خواستار افزایش نیروهای نظامی آمریکایی در این کشور شده است. از آن سو طالبان متعهد شده که این کشور یعنی افغانستان را برای سربازان آمریکایی به قبرستان تبدیل کند.

«عادل الجبیر» وزیر امورخارجه‌ی عربستان سعودی در طی دیداری با «ریاض حجاب»، رئیس هیئت عالی مذاکره کنندگان اپوزسیون سوریه که در ریاض پایتخت عربستان به انجام رسید، گفت: بشار اسد رئیس جمهور سوریه در رأس حکومت باقی خواهد ماند و بر ما است که با نگاهی جدید به این قضیه نگاه کنیم، وگرنه به دنبال راه‌حل‌هایی بدون اپوزسیون خواهیم گشت!"

ترامپ تا همین‌جا بیشترین دشمنی را با جمهوری اسلامی ایران نشان داده است. بنابراین تمرکز بر روی این موضوع علاوه بر آن‌که می‌تواند بهره‌های زیادی را برای ما حاصل آورد باید با هوشیاری مضاعف همراه باشد. هوشیاری که باید آن سخن جناب ابن سینا را در هر اقدامی لحاظ کرده باشد که من از گاو می‌ترسم چون شاخ دارد ولی عقل ندارد.

برای سال‌ها، کشور کوچک ولی ثروتمند قطر بوسیله‌ی تلاش‌های فراوانی که انجام داده و با شعار – همه چیز برای همه – توانسته است جایگاه مستحکمی را در حاشیه‌ی خلیج فارس برای خود مهیا کند. قطر، پایگاه نظامی آمریکا را میزبانی می‌کند و منطقه را بوسیله‌ی سیل امواج رسانه‌ای قدرتمند خود تحت تأثیر قرار می‌هد. با همه‌ی این اوصاف کشور قطر با ایران و بسیاری از جریان‌های اسلامی روابط نزدیکی دارد.

درگیری برای نفوذ در منطقه‌ی خاورمیانه خصوصا منطقه‌ی عربی، سابقه‌ی طولانی دارد. سیطره‌ی متناوب و دوره‌ای شرق و غرب (روسیه و ایالات متحده) و بازتاب مصالح استراتژیک، مخصوصا بعد از زوال تمدد حکومت عربی – سلامی، و بعد از آن عقب‌نشینی به داخل مرزهای سابق و تاریخی، منشأ بحث‌هاس بسیاری از سیاست‌مداران دولت‌های ابرقدرت گردیده است.