روزمان را با دعا آغاز کنیم/ فراز اول از نیایش دوم صحیفه سجادیه
الدعاء الثاني:
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلاَةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ:
نیایش دوم
به دنبال نیایش اوّل که در ستایش خداوند بود، نیایش دوم آن حضرت است در درود به رسول خدا(ص)
(1) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لاَ تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ، وَ لاَ يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ.
(1) سپاس خداوندی را که با فرستادن پیامبرش محمد(ص) بر ما منت نهاد [و ما را از نعمت وجودش بهره‌مند ساخت]، در حالی که امت‌های گذشته و روزگاران پیشین از آن محروم بودند؛ او با توانایی خویش [پیامبری چون محمد(ص) را به ما عطا فرمود، آن توانایی] که چیزی هر چند بزرگ درمانده‌اش نسازد و چیزی هر میزان ریز و کوچک از [پنجۀ قدرتش] نتواند بگریزد.
(2) فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ.
(2) ما را خاتم همۀ آفریدگان قرار داد، و بر منکران حق شاهدمان ساخت، و ما را نسبت به سایر امت‌ها که اندک بودند، با فزونی دادن برتری بخشید.
(3) اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ.
(3) بارالها! بر محمد، امانت‌دار وحی‌ات و گرامی آفریدگانت، و برگزیدۀ بندگانت، پیشوای مهر، زمامدار نیکی و کلید خوشبختی درود فرست.
(4) كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
(4) همان گونه که او جانش را در اجرای عدالت به سختی‌ها سپرد.
(5) وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
(5) و در راهت جسمش را نشانۀ تیرهای بلا قرار داد.
(6) وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
(6) و در دعوت به سوی تو با نزدیکانش در افتاد.
(7) وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
(7) و برای خشنودی‌ات با خاندانش به مبارزه برخاست؛
(8) وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ.
(8) و در زنده نگاه‌داشتن دینت با خویشانش قطع ارتباط کرد.
(9) وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
(9) و نزدیکانش را به خاطر انکارشان دور ساخت؛
(10) وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ.
(10) و دوردستان را به دلیل پذیرفتن دعوت نزدیک کرد.
(11) وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
(11) با دورترین‌ها به خاطر تو دوستی کرد؛
(12) وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
(12) و با نزدیک‌ترین‌ها در راه تو دشمنی ورزید.
(13) و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
(13) و جان خود را در رساندن پیامت به زحمت افکند؛
(14) وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ.
(14) و در فراخواندن به دینت به رنج وا داشت؛
(15) وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
(15) و آن را در ارشاد و خیرخواهی آنان که دعوت تو را پذیرفتند، سرگرم ساخت.
نوضیحات این فراز:
بند 9: تفقّد و تكريم نزديكان كه به آن «صلۀ رحم» اطلاق مي‌شود، ارزشی از نظام ارزش‌های اسلامی به شمار مي‌رود؛ همچنین قطع پيوند با آنان نيز گناه بزرگی محسوب مي‌شود. در اين ميان اگر نزديكان انسان در جبهۀ ستمگران و حق‌ستيزان قرار گيرند و كيان بشري و اخلاق انسانی را به سوي نابودي سوق دهند، مبارزه با اين تفكر جهت بقاء انسانيت و احياء حقوق بشري امري ضروري و لازم خواهد بود؛ روشن است که هيچ خردمندي در اين ساحت به مسالمت و مصالحه از باب صلۀ رحم فرمان نمي‌دهد. پيامبر اسلام(ص) و پيروان ايشان نيز بر اساس همين قاعده و قانون به مقابله با خويشان و همشهريان خود اقدام كرده‌اند.
