دکتر شادنام: ظلم، عریان ترین شکل خودش را در چهره اسرائیل نشان می‌دهد.
عریان ترین شکل ظلم در چهره اسراییل
مسعود شادنام که بعنوان نماینده دانشجویان و دانش آموختگان ایرانی خارج از کشور در همایش بین المللی «همصدا با غزه» صحبت میکرد،ضمن اشاره به 18 سال فعالیت حول محور فلسطین در خارج از کشور گفت:
در حال حاضر با بسیاری از اکتیویست‌ها چه فلسطینی و چه غیرفلسطینی که در این حیطه فعال هستند مرتبط هستیم. بنده صحبت‌های دوستانی که پیش از این بودند و صحبت کردند را گوش دادم، دوستان راجع به ابعاد مهمی از مسئله فلسطین صحبت کردند. فلسطین یک بُعد جهانی جدی دارد.
این مسئله فقط منطقه‌ای نیست که در یک مکانی یا جایی در حال رخ دادن یک اتفاق است و این را تجربه کارهایی که ما در حیطه فلسطین انجام داده‌ایم ثابت کرده است. آن کسانی که در دنیا توانسته‌اند حق و باطل موضوع فلسطین را به درستی تشخیص بدهند معمولاً همان کسانی هستند که در موارد دیگر هم اشتباه نمی‌کنند.
به عنوان مثال در مورد سوریه اشتباه نمی‌کنند در مورد ایران می‌فهمند که مثلاً اخبار چه میزان خبر دروغ منتشر می‌کند و یا در مورد مسائل دیگری که در دنیا اتفاق می‌افتد هم حق و باطل را گم نمی‌کنند. به نظر می‌رسد مسئله فلسطین واقعاً یک چیزی شبیه قطب نما ست که در این موضوع می‌توان راه را پیدا کرد. اگر بتوان این موضوع را متوجه شد موارد دیگر را هم به درستی می شود تحلیل کرد.
شادنام که پس از 18 سال تدریس در دانشگاههای کانادا، فرانسه و چین، به تازگی ب کشور بازگشته با اشاره به بُعد شخصی نساله فلسطین اظهار داشت: این یک بُعد بین‌الملل و جهانی قضیه است ولی یک بُعد دیگری هم وجود دارد که به اعتقاد بنده بُعد شخصی آن است که برای همه ما به عنوان انسان و طبیعتاً بالاتر از آن به عنوان یک مسلمان مسئله شخصی است. آمارهایی که شنیده می‌شود وحشتناک است.
اینکه مثلاً هر ۱۵ دقیقه یک کودک کشته می‌شود. ما معتقدیم به خداوندی که با هر اشک یتیمی عرش او به لرزه درمی آید. تمام فیلم‌ها و عکس‌هایی که می‌بینیم و البته خیلی از آنها را نمی‌توانیم ببینیم خیلی سخت است. من دارای یک پسر چهارساله به نام اویس و دختر دو ساله به نام بهشت هستم. و در تمام این عکس‌ها و فیلم‌ها بچه‌های خودم را می‌بینم.
واقعا هیچ فرقی ندارد. و از طرفی دیگر می‌بینیم در دنیا راحت زندگی می کنند و برای این اتفاقات هیچ واکنشی نشان نمی دهند. انگار اتفاق خاصی نیفتاده است. این اتفاق مارا به یاد عاشورا می اندازد. عاشورا اتفاقی بود که عرش خدا را به لرزه درآورد ولی خیلی‌ها به زندگی خود ادامه می دادند ولی صحنه صحنه‌ای بود که برای همه تاریخ آدم‌ها را از هم جدا کرد. مرد و نامرد را از هم جدا کرد. سپید و سیاه را جدا کرد. آدم‌های با فطرت سالم را از آدم‌های بی‌وجدان جدا کرد. الان هم داخل همچین برهه‌ای قرار گرفته‌ایم.
عضو هیئت علمی دانشگاه شریف افزود: نکته‌ای که باید عرض کنم این است که در مسئله بخصوص فلسطین، وقتی انسان کاری انجام می دهد مانند برگزاری چنین همایشی و یا تجمعی برگزار کند و بیانیه‌ای صادر کند، و موارد دیگر، یکی از اولین چیزهایی که مطرح می شود به عنوان انتقاد این است که این کار اثری ندارد.سال‌ها تجربه بنده این موضوع را اثبات می کند که هیچ کاری کوچک نیست.
برای اولین بار که بنده در صحنه بین‌الملل موضوع فلسطین را پیش بردم، به همین سادگی بود که یک پسر جوان دانشجویی کنار من در مترو نشست خودش را معرفی کرد گفت که اسم من نوح است. پدر و مادرم در ارتش اسرائیل هستند ولی من به شدت مخالف اسرائیل هستم. ما در حال برگزاری تجمعی برای فلسطین هستیم. و از بنده هم دعوت کرد تا در این مراسم شرکت کنم. این مکالمه ساده و به ظاهر کوچک باعث شد که بنده سالیان سال در گروه‌های مختلفی که در حیطه فلسطین فعال هستند، فعالیت کنم و عملا مدیر یکی از گروه‌هایی که آنجا بود شدم.
کارهای دیگری از جنس مثلاً برگزاری نمایشگاه عکس مقابل پارلمان آنجا و خیلی از افرادی که اصلاً اطلاع نداشتند چه اتفاق‌هایی در تاریخ فلسطین مظلوم رخ داده، عکس‌ها را می‌دیدند و ما با بعضی از دوستان فلسطینی هماهنگ کرده بودیم که خودشان در نمایشگاه عکس حضور یابند و این عکس‌ها را توضیح بدهند.
به قدری این حرکت اثرگذار بود که خیلی از کانادایی‌هایی که خبر نداشتند، آن لحظه با دیدن عکس‌ها اشکشان سرازیر می شد. و کارهای دیگری از این جنس انجام می شود. هیچ کاری را دست کم نگیریم و از آن طرف به خودمان نگاه کنید، اینکه افرادی که حاضر نیستند کار کوچک انجام بدهند مثلا در همایش‌هایی که راجع به فلسطین برگزار می شود شرکت نمی کنند، آنها کار بزرگ هم نمی توانند انجام بدهند. امیدی هم به آنها نیست که بتوانند کار بزرگ انجام دهند.
به افرادی می شود امید داشت که کارهای کوچک انجام می دهند و به دنبال تاثیرگذار بودن کار هم هستند و آن را تبدیل به کار بزرگ کنند و کمک‌های جدی‌تری انجام دهند. بنابراین می‌خواستم عرض کنم که هیچ کدام از این‌ها را حتی واقعاً در حد حضورتان در چنین جمعی را دست کم نگیرید. و بابت این نعمت، خداوند را شاکر باشید.
شادنام بخش پایان صحبت های خود را به اعلام موضع در برابر رژیم صهیونیستی اختصاص داشت و اظهار داشت: از نظر شخصی و انسانی هر کدام از ما مسئولیتی بر عهده داریم. دولت‌ها و حکومت‌های مختلف در این مسئله بالاخره خودشان را پیدا می‌کنند و در مورد این که کدام سمت قرار می گیرند، تصمیم گیری می کنند. ولی ما به عنوان شخص می‌توانیم حرف خودمان را بیان کنیم و سمتی که باید بایستیم را تعیین کنیم. بنده اعلام جنگ با اسرائیل می‌کنم.
من پیرو آن امامی هستم که به ایشان عرض می‌کنم که باید چنین باشم. هدفم این است حداقل این کار به یادگار بماند که شخص بنده و افرادی که با بنده هم عقیده هستند به طور جدی با چنین موجودیتی که سراسر ظلم و تباهی و سیاهی است اعلام جنگ می‌کنیم. یعنی ظلم، برهنه‌ترین شکل خودش را در دنیا و واقعاً در چهره اسرائیل نشان می‌دهد و کسی اگر واقعاً نتواند ببیند، به سختی در جای دیگری بتواند این تشخیص را بدهد.
خیلی ممنونم.