یادداشت – مهدی جهان تیغی: فحش‌های رکیک اغتشاشاگران در خیابان وقتی به برخی دانشگاه‌های معتبر و حتی به دختران دانشجو رسید، بسیاری را نگران کرد و ترس از آثار چنین رفتارهای علاوه بر خانواده‌ها، جامعه علمی کشور را نیز در برگرفت. اما واقعیت این است که باید جرات بیشتری در تحلیل این نوع کنش زشت اجتماعی و سیاسی باید داشت. از منظر احادیث دینی نکات قابل توجهی بدست می آید که بسیار راهگشا در فهم و حتی مواجه با این آفت زشت است. جالب است که دشنام بقدری در اسلام مذمت شده که از فحش دادن به اشیا و حتی شیطان نیز پرهیز داده شده است.
1- بررسی و تحلیل گفتمان و تاکتیک‌های لیدرهای خارج نشین در این چهار هفته اخیر نشین می دهد که فحش دادن و ترویج آن بخشی از تاکتیک مورد تاکید آنها برای مقابله با جمهوری اسلامی است. اما فحش علاوه بر نشان دادن پستی و باطن اپوزیسیون جمهوری اسلامی نشانه ضعیف بودن آنها است. چنانچه امام باقر(علیه السلام) فرمودند: «سِلَاحُ اللِّئَامِ قَبِیحُ الکَلَامِ به صورت طبیعی نیز وقتی دو فرد با یکدیگر درگیر می‌شوند، عموما فرد ضعیف نسبت به فرد قوی و به هنگامه مغلوب شدن، فحاشی می‌کند. فحاشی نشانه احساس ضعف شدیدی است که اپوزیسیون نسبت به قدرت و برتری جمهوری اسلامی دارند. از این منظر فحاشی اپوزیسیون یک نقطه بسیار امیدوار کننده و حاوی حقایقی بزرگ است!
2- جریانات ضدانقلاب خارج نشین که در پشت صحنه طراحی می کنند و معترضین و حتی دانشجویان را مجبور به فحش دادن می‌کنند، قطعا اهدافی را دنبال می‌کنند. شاید یکی از مهمترین اهداف آنها را در این حدیث بتوان یافت. لا تَسُبُّوا الناسَ فَتَکتَسِبُوا العَداوةَ بَینَهُم .به مردم ناسزا مگویید که با این کار در میان آنها دشمن پیدا مى‌کنید . به این معنا که آنها با استراتژی ترویج فحاشی در بین دانشجویان تلاش می‌کنند اولا جامعه را نسبت به این قشر دشمن کنند و دشمنی بین جامعه و دانشگاه ایجاد شود و ثانیا حتی دشمنی بین مردم با مردم در محیط داخلی ایران ایجاد کنند. اما در این طراحی هم شکست خوردند، سخنان سردار سلامی مبنی بر اینکه با همین جوانان معترض سراغ دشمن خواهیم رفت و یا مدارای بیش از حد انتظاری که در دانشگاه با دانشجویان فحاش در حال صورت گرفتن است، نشانه این است که مدیریت کشور حواسش به این طراحی دشمن کامل جمع است.
3- اما با فحاشی اغتشاشگران و به خصوص دانشجویان فحاش در محیط دانشگاه چه باید کرد؟! شاید اولین گام این باشد که به این جمله حکیمانه امام علی (ع) عمل شود. مَهْلاً یا قَنبرُ ! دَعْ شاتِمَکَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ و تُسخِطُ الشَّیطانَ و تُعاقِبُ عَدُوَّکَ؛ آرام باش قنبر! دشنام گوىِ خود را خوار و سرشکسته بگذار، تا خداى رحمان را خشنود و شیطان را ناخشنود کرده و دشمنت را کیفر داده باشى.
گام دوم نیز در این حدیث امام علی (ع) نهفته است: إنّی أکرَهُ لَکُم أن تَکُونُوا سَبّابِینَ ، و لکِنَّکُم لو وَصَفتُم أعمالَهُم و ذَکَرتُم حالَهُم ، کانَ أصوَبَ فی القَولِ و أبلَغَ فی العُذرِ. من خوش ندارم که شما ناسزا گو باشید، بلکه اگر اعمال و رفتار و موقعیت [باطل] آنها را خاطرنشان کنید ، مؤثّرتر و در بیان عذر و حجّت رساتر و قانع کننده‌تر باشد .
اما اگر به دام تقابل شعار و فحش دادن بیافیتم حتما جبهه ارزشی و انقلابی شکست خواهد خورد، زیرا در حدیث داریم که ما تَسابَّ اثنانِ إلاّ غَلَبَ ألأَمُهُما .یعنی هیچ دو نفرى یکدیگر را ناسزا نگفتند مگر آن که پست ترینشان چیره گشت .و همچنین امام کاظم علیه السلام فرمود؛ ما تَسابَّ اثنانِ إلاّ انحَطَّ الأعلى إلى مَرتَبةِ الأسفَلِ .هیچ گاه دو نفر به یکدیگر ناسزا نگفتند مگر این که آن یک که برتر است به مرتبه آن که فروتر است سقوط کرد .یعنی جبهه انقلاب در صورت به دام افتادن در فحاشی حتما سقوط ذاتی پیدا خواهد کرد.
4- این روزها اکثریت جامعه ایران از برخی شعارهای اقلیتی ناچیز علیه رهبر معظم انقلاب و هتک حرمت به ولایت فقیه سخت دلگیر هستند و برایشان تکرار این موضوع نیز رنج آور است. اما واقعیت این است که سابُّ المُؤمِنِ کالمُشرِفِ على الهَلَکَةِ .ناسزا گوىِ به مؤمن همچون کسى است که در آستانه هلاکت باشد.
سرنوشت بد و به ذلت افتادن مخالفین ولایت فقیه حتی آن دسته که به ظاهر اهل رعایت آداب اخلاقی و حتی دینی بودند در چهل سال گذشته پیش روی چشم همه هست و فحاشان که تکلیف شان معلوم است خیلی زودتر از آن مخالفین به ظاهر بااخلاق‌تر به نابودی خود نزدیک می‌شوند.
